Visumaanvraag: een oefening in geduld én geheugen.

Voor wie naar Kenia of Tanzania reist, is een visum verplicht. Gelukkig wordt dat in ons geval geregeld door de reisorganisatie – wel zo handig, want het aanvraagproces is niet bepaald een invuloefening van “voornaam en achternaam”.

Er moeten namelijk flink wat gegevens worden aangeleverd. Sommige vragen zijn logisch – paspoortnummer, reisdata, verblijfplaats – maar andere lijken rechtstreeks uit een quiz van lang vervlogen tijden te komen. Zo moest ik de namen van mijn ouders invullen (die inmiddels al 50 jaar niet meer onder ons zijn), en werd er gevraagd naar de naam en het adres van mijn laatste werkgever. Alsof ik op sollicitatie ben in plaats van op safari ga.

Gelukkig zorgt Hobo Reizen ervoor dat dit papierwerk netjes wordt afgehandeld. Met de gegevens die wij hebben aangeleverd, zorgen zij dat alles klopt – inclusief de antwoorden op de 'wat-was-uw-functie-in-1983'-vragen.

Kortom: een visum aanvragen is misschien een beetje omslachtig, maar dankzij de goede zorgen van de organisatie hoeven wij ons er niet al te druk om te maken. Alleen nog even opzoeken waar ik destijds werkte… als ik het me nog herinner tenminste.