Dag 8: Van de Ngorongoro krater in Tanzania naar Amboseli in Kenia.

Afscheid van Tanzania en op weg naar Kenia.

Na een laatste ontbijt in de Acacia Farm Lodge, pakken we onze spullen in: vandaag nemen we afscheid van Tanzania en rijden we terug naar Kenia. Zoals gisteren maken we zelf ons picknickpakket klaar. Het wordt opnieuw een lange reisdag. Eindbestemming: een van de bekendste natuurparken van Oost-Afrika, het Amboseli Nationaal Park. Het vertrek uit de lodge is om 07:30 uur.

Bij het verlaten van de Acacia Farm Lodge in alle vroegte om 06:30 uur.

🚐 Terug naar Kenia.

De route voert ons door het groene, hoogland van Karatu. Terwijl we de Ngorongoro-krater achter ons laten, verandert het landschap langzaam. Onderweg spotten we imposante baobabbomen, die ons even doen denken aan Madagaskar. 

Hier zien we ook de baobab bomen die vooral in Madagaskar voorkomen.

Tot onze verrassing is de weg vandaag allesbehalve stoffig. In plaats van hobbelige zandpaden glijden we over een brede asfaltweg die zich eindeloos voor ons uitstrekt – comfortabel reizen dus!

Vlot rijdende asfaltweg! Ja, die bestaan er ook. Vooral buiten de parken.

Na zo’n 66 kilometer sluiten we aan op de hoofdweg richting Arusha. Dankzij de ringweg hoeven we de drukke stad niet in, en na ongeveer 145 kilometer rijden we vlot vlekkeloos en rechtstreeks naar de grensovergang met Kenia in Namanga. Bij Namanga wacht de grensovergang met Kenia: een nieuw hoofdstuk van onze reis kan beginnen.

Grensovergang tussen Tanzania en Kenia, met om te beginnen: de mondmaskersaga.

We dachten dat we de woestijn wel overleefd hadden, totdat de onvermijdelijke mondmaskersaga begon. Onze chauffeurs kregen de duidelijke instructie: geen doorgang zonder het magische doekje. De reden? Een paar heldhaftige Amerikaanse 'Yanks' schijnen plotseling te vrezen voor hun welzijn bij het zien van stof. Ja, je leest het goed: stof! Na een week vrolijk rond te hebben gehobbeld zonder ook maar één doekje in de buurt, moeten we nu met maskers op voorbereid zijn op... ja, wat eigenlijk? Stof? We kunnen niets anders bedenken. De onlogische logica van sommige 'genieën' blijft ons verbazen. Maar de missie was duidelijk, dus daar gingen we, op zoek naar een hospitaal voor de mondkapjes. Na een kwartiertje vonden we een soort hospitaal waar enkele mondmaskers konden gekocht worden. Nu konden we de grens over! 

Grensformaliteiten.

Na 253 kilometer avontuur bereiken we de grens om 13:00 uur, klaar voor de beproeving. Maar... wat een verrassing! De formaliteiten verlopen onverwacht soepel. We worden zelfs begroet door een snuffelhond, die met zijn strenge blik onze bagage inspecteert. 

Hondje begint de bagage te besnuffelen.

Na zijn grondige controle concludeert hij gelukkig dat we geen verboden substanties, drugs, valse of echte bankbiljetten of andere verdachte zaken bij ons hebben. We zijn 'clean'! 

De hond heeft niets verdachts gevonden. Braaf beestje.

Na deze heroïsche beproeving bereiken we de 'border control', waar we nog één laatste, ultieme test moeten doorstaan: het invullen van een mysterieus formuliertje. Het blijkt een nutteloze exercitie, want het formulier verdwijnt direct in de grote stapel van niet-gecontroleerde documenten. De controle van de paspoorten verloopt onvoorstelbaar vlot. 

Kenia en Tanzania grensformaliteiten samen in een lokaal.

De exit uit Tanzania en de entry in Kenia, zo vlot hebben hebben we dat ons niet durven voorstellen. Geen controle van de vaccinatie tegen gele koorts, geen visa controle, geen exit tax en ook geen inkom tax. 

Bureel dat zowel de Tanzaniaanse als Keniaanse administrate samen delen. 

Misschien helpen enkele biljetten voor de wonderlijke doorgang? Meer info bij Karel.

Kenia, hier zijn we terug.

De overgang nam een klein uurtje in beslag: van 13:00 tot 14:00 uur, inclusief het afscheid van onze Tanzaniaanse chauffeurs, het begroeten van onze Keniaanse chauffeurs en het overladen van de bagage. We hadden terug de chauffeurs van de eerste Keniaanse dagen. Voor we verder rijden is hebben we nog de gelegenheid om onze pick-nick lunch te nemen. (14:00 - 14:50 uur). Zodra we opnieuw Kenia binnenrijden, doemt langzaam maar zeker een bekende reus aan de horizon op...Mount Kilimanjaro.

🌍 Welkom in Amboseli – onder de schaduw van de Kilimanjaro. 

De ingang van het park bereiken we na 307 km om 15:50. Hier enkele administratieve formaliteiten. We worden overvallen door een horde verkoopsters die hun spullen willen aansmeren, en dollars omwisselen. "Kijken-is-niet-kopen" is hun rare slogan.

Succesman Geert wordt omringd door culturele schatten en levendige interactie.

Toegang tot het Amboseli National Park aan de Meshanani Gate.  Na 307 km om 15:50 uur. 1140 meter boven zeenivau.

Amboseli Nationaal Park is beroemd om zijn prachtige zicht op de Kilimanjaro, de hoogste berg van Afrika (5.895 m). Bij helder weer krijg je hier de klassieke ansichtkaartbeelden te zien: grote kuddes olifanten die traag door de savanne trekken, met de besneeuwde top van de Kili op de achtergrond. Een onvergelijkbare combinatie van landschap en wild leven.

Gnoes en zebra's die naar de overkant willen waar het gras groener is?

Het park zelf is relatief compact, wat het ideaal maakt voor wildobservatie: naast olifanten zijn hier giraffen, zebra’s, buffels, leeuwen en eventueel cheeta’s. De vlaktes worden onderbroken door moerassen en zoutpannen waar dieren verkoeling zoeken.

Dit is waarschijnlijk een Goliathreiger, de grootste reigersoort ter wereld.

Hij is te herkennen aan zijn indrukwekkende formaat en de opvallende roodbruine kleur van zijn nek en borst. De grijze vleugels, de forse snavel en de kuif op zijn kop zijn ook kenmerkende eigenschappen. Deze vogel bevindt zich bij water, wat de typische leefomgeving is voor deze soort. 

Secretarisvogel, foto genomen door Luc  P.

Hij dankt zijn naam aan zijn opvallende uiterlijk: de lange, zwarte veren die uit de achterkant van zijn kop steken. Deze veren lijken op de ganzenveren die vroeger door secretarissen of klerken achter hun oor werden gedragen als schrijfpen. Men beweerd dat zijn naam verwijst door het trappen met zijn poten dat lijkt op het typen op een typemachine. Maar dat is een mythe. Hij gebruikt zijn krachtige poten om:

• Prooien uit hun schuilplaats te jagen: De vogel trappelt op de grond of in het hoge gras om kleine dieren, zoals insecten, knaagdieren en reptielen, op te jagen zodat ze vluchten.

• Prooien te doden of te verlammen: Zodra een prooi (zoals een slang) wordt gespot, trapt de secretarisvogel er herhaaldelijk en met grote kracht op. Hij kan dit met een verbazingwekkende snelheid en precisie doen, wat de prooi verdooft of doodt.

Onderweg naar onze lodge houden we de ogen open – de eerste game drive van Amboseli begint al bij het binnenrijden van het park. We komen vandaag tijdig aan in de lodge na 332 km om 17:00 uur.

In de uitgestrekte savanne van Amboseli grazen deze Afrikaanse buffels rustig verder, vergezeld door witte koereigers die geduldig insecten meepikken. Een krachtig beeld van symbiose in het wild: indrukwekkende kolossen en hun kleine, alerte gezelschap.

Parcours van uit Ngorongoro/Tanzania via de grens te Namanga naar het Amboseli Park: 332 km.

Accommodatie: Overnachten in Ol Tukai Lodge Amboseli.

Vanavond overnachten we in de Ol Tukai Lodge Amboseli, één van de bekendste verblijven in het park. De lodge ligt midden in Amboseli. We logeren hier voor 2 nachten in: Ol Tukai Lodge Amboseli